سلام دوستان عزیز میدونم با پست قبلی کامتون رو تلخ کردم عوضش سعی میکنم امروز یک پست سفر نامه ای بذارم و یکم اوقاتتون رو خوش کنم کامنت های پست قبل رو هم تایید میکنم .

  از چند وقت قبل من هی برنامه میریختم برای یک سفر چند روزه 

 اما دانیال اب پاکی رو ریخت روی دستم که من ابدا وقت ندارم و هیچ جا نمیتونم بیام منم که این روزها کاسه صبرم لبریز زدم توی فاز جیغ و داد که تو همیشه سر کاری و دائم میری سفر کاری و همه کارهای خونه با من و تو فقط وظیفه ات شده پول دراوردن انقدر توی کار و پولت غرق شدی که اصلا هیچ وقتی برای زندگیمون نداری 

 حقیقت هم همینه واقعا دیگه دیدن دانیال شده قسطی همش یا شرکت یا کارگاه یا سوله یه پاشم که دفتر تهران و واقعا برای هیچی وقت نداره 

 و همه کارهای خونه افتاده گردن من و کارهای مردونه هم یا شایان برام انجام میده یا بابا  یا کارمندهای دانیال 

 خونه هم که میاد یه بند گوشیش زنگ میزنه یا خودش مشغول حساب و کتاب 

  به من میگه نرو قصابی یا سوپر میوه دوست ندارم بری میگم پس چیکار کنم خودش میره باهاشون حرف میزنه هر وقت من تماس میگیرم و هر چی سفارش میدم میارند دم در اولاش بد نبود ولی الان هر چی اشغال میوه و گوشت هست میارند و سر ماه هم یه پول هنگفتی از دانیال میگرند .

  خرید که اصلا با هم نمیریم برای خودشم وقت نداره من شدم عین این مردهای عصر حجر که زن هاشون رو با خودشون خرید نمیبردن و خودشون برای اون ها هم خرید میکردند میرم برای خودم خرید برای دانیال هم وجب میزنم و خودم خرید میکنم باورتون میشه ماه قبل براش کفش خریدم بدون حضورش اونم میپوشه و تشکر میکنه اصلا حواسش نیست .

 هر چقدرم بهش اعتراض میکنم عزیز من این زندگی نیست که تو داری میکنی ها چقدر کار میکنی میگه همش برای تو 

من میدونم شوهر من الان داره دوران طلایی زندگیش رو میگذرونه و پله های ترقی رو 5 تا یکی میره بالا اما واقعا من این همه کار و پول رو نمیخوام هیچ وقت هم نخواستم من ارامش میخوام و استفاده از همون پول اندک رو اما دانیال اصلا یه ادم دیگه شده شبیه بیزینس مردهایی شده که میشناختم تموم فکرش شده اقتصادی یه ریز دنبال کار و پروژه و سود دهی و سرمایه گذاری هستش و این منو ناراحت میکنه 

 هیچکی هم دردم رو نمیفهمه 

میخواستم از سفر بگم ولی زدم صحرای کربلا  یعنی میخوام بگم این سفری که من رفتم واقعا با خون دل بدستش اوردم 

خلاصه دانیال که بعد داد و فریاد من ماست ها رو کیسه کرده بود گفت من 2 روز اوکی میکنم هر جا تو میگی بریم که با گریه من شد 3 روز 

با دوست مشترکمون داشتم صحبت میکردم که وقتی فهمید ما داریم میریم گفت ما هم میایم 

کلی خوش گذشت ولی هوا که بارانی بود من کوفتم شد یه عادتی که من دارم بارون رو دوست دارم اما از پشت شیشه یعنی بارون که میخوره به موهام یا لباسم دیوونه میشم و یه حس بدی میگیرم .

خلاصه رفتیم و اومدیم و خوش گذشت جای شما خالی 

29 ام هم که من افطاری داشتم توی سالمندان که قبلا گفته بودم از چند روز قبل مامانم و من و عمه هام و دختر عمه هام و عروساشون نشسته بودیم به پک کردن میوه و شیرینی و حلوا و سبزی و غیره غذا هم بر عهده خود سالمندان بود چون خوب اون ها اکثرا رژیم های خاصی دارند و غذای بیرون براشون خوب نیست البته هزینه اش رو قبلا داده بودم ولی مخلفات رو خودمون اماده کردیم و بردیم .

این سری دانیال هم رضایت داد از کارش بزنه و بیاد .

اول افطار کردیم دور هم و بعدشم کلی حرف زدیم و خندیدیم و گریه کردیم .

 انقدر فضا برای دانیال غریب بود که شب از من تشکر کرد که به زور بردمش اونجا 

من   بشدت از قضاوت دوری میکنم الان هم قضاوت نمیکنم  فرزندانی که مادر و پدراشون رو ترک میکنند اصلا شاید اون ها هم حق داشته باشند برای خودشون اما واقعا یه خبر گرفتن ازشون انقدر سخت؟ من با بیشتر مادر و پدر هایی که اونجا هستند حرف زدم دردشون این نیست که چرا اونجا هستند دیگه به شرایط عادت کردند یا شاید هم تظاهر میکنند به عادت !

درد اون ها سر نزدن و ندیدن بچه ها و نوه هاشون 

واقعا خیلی سخت دیدن هفته ای 1 بار پدر و مادر پیری که همه ارزوش دیدن تو؟

بگذریم اوائل که میرفتم خیلی درد میکشیدم و به جای دلداری و شاد کردنشون فقط اشک میریختم اما الان یاد گرفتم میگم و میخندم و میخندونمشون و سعی میکنم لحظه ای بتونم لبخند به لبشون بیارم .

بگذریم............

یک روز هم افطاری دانیال خیرات داده بود برای پدرش که کلی مهمون اشنا و غریبه داشتند 

 یه سری هم برای اون بدو بدو کردم اما خوب مامانش این ها هم کمک زیادی کردند دستشون درد نکنه تعداد مهمون ها زیاد بود و نمیشد توی خونه گرفت توی تالار گرفتیم و از خیلی جهات راحت شدیم 

اونم خوب برگزار شد .کلی هم غذا مونده بود و منم قبلش چند سری غذا اضافی سفارش داده بودم بدیم دست نیازمند ها که با باقی غذاهای باقی مانده یه مقدار قابل توجهی شده بود مخلفات هم پک شده بود که اخر شب دادم شایان با پسر عمو هام بردند توی یه محله نیازمند تقسیم کرده بودند دستشون درد نکنه .

 این روزها خیلی خوشحالم ارتباطم با خدا توی بهترین حالت خودش انقدر از ته دل شکرش میکنم و ازش تشکر میکنم که به گریه و اخر سر هق هق می افتم زندگیم به جهتی میره که باید بره 

خیلی خوشحالم که افتادم توی مسیری که در نتیجه دلی شاد بشه و روح و قلب من ارضا ء

خدایا خیلی دوستت دارم از خودت میخوام همه دل ها رو شاد کنی و حال همه رو خوب